Door Yoke de Wilde, docent Atma Instituut

Even stilstaan

Het is tien uur in de ochtend. Ik loop met een groep van twaalf Atma studenten door het bos voor een lesdag coachen in de natuur. Het is nog stil, er hangt damp tussen de bomen, de grond is vochtig. Het is vroeg in de lente en vogels laten zich horen.

Het eerste stuk wordt nog druk gepraat. Dan nodig ik iedereen uit om twee minuten stil te staan en zich te ontspannen. Ik leg een tak op het pad en vraag iedereen – bewust – over de tak te stappen en zich daarmee open te stellen voor het bos.

We lopen eerst een stuk in stilte, de passen vertragen zich. Dan openen we, op mijn verzoek, het zintuig van het luisteren en laten ons vullen met geluiden; ver weg, dichtbij, hard, zacht. We delen onze ervaringen. Ieder blijkt te zijn gezakt, geaard, geopend, dichter bij zichzelf gekomen. Dat is te voelen, aan de rustig geworden sfeer.

Als vanzelf

Ik ben altijd blij verrast hoe snel de natuur ons terug brengt bij onszelf. Nadat ik de natuurwijsheid van Indianen, Aboriginals en Kelten heb bestudeerd, ben ik steeds meer gaan coachen in en met de natuur. Daar vinden we immers de antwoorden op onze vragen. Die komen, als vanzelf, in onszelf omhoog geborreld. Het gaat er in natuurcoaching om, onze eigen natuurlijk wijsheid te vinden.

Keuzepaden

Deze dag in het bos doen we verschillende oefeningen om te ervaren hoe we als coach met de natuur kunnen samen werken. Vandaag staat het thema “keuzes maken” op het programma. Na een korte demonstratie vraag ik de studenten om in tweetallen een kruispunt van paden te zoeken. Zij coachen elkaar, om de beurt, aan de hand van de volgende vragen:

1. Wat valt je op aan de verschillende paden?
2. Welke verschillen voel je hierbij?
3. Voor welke keuzes in je leven of werk staan de verschillende paden?
4. Verken de paden om de beurt. Loop er eens in. Wat beleef je? Wat valt je op?

Terug op het midden van het kruispunt komen de reflectievragen: Wat heb je ontdekt? Welk pad zou je willen kiezen? Wat zegt dit over een keuze in je leven of in je werk?

Uitdaging

Monique twijfelt of ze wil blijven werken als directeur van een basisschool. Ze heeft een coachopleiding gevolgd en zou graag een andere baan vinden, als coach. Een kruispunt met drie paden trekt haar aandacht. Een wat donker pad staat voor doorgaan met haar baan. Een klein kronkelend paadje staat voor het coachen van mensen. Het derde pad, dat al gauw verdwijnt om de hoek, staat voor het vinden van een andere baan. Het kleine kronkelpaadje trekt haar het meest, het daagt haar uit, zit vol avontuur. Haar keuze valt op dit pad.

Monique concludeert dat zij minder uren wil gaan werken, en zo tijd krijgt om, naast haar baan, mensen te gaan coachen. Er is een glimlach verschenen op haar gezicht. Ja, dit voelt goed. Ze is blij verrast en ontroerd dat ze dit antwoord heeft gevonden. Aan deze mogelijkheid had ze nog niet gedacht. Dit antwoord is vanuit een wijze plek in haarzelf omhoog gekomen, zichzelf spiegelend aan de natuur.

Praktisch

Na een dag vol oefeningen en ervaringen in het bos lopen we, op mijn verzoek, in stilte terug. Ik vraag ieder onderweg een voorwerp te vinden dat kan dienen als een anker voor een waardevolle ontdekking tijdens deze dag. Monique vindt een veer. Die neemt ze mee. We ronden de dag samen af in het restaurant met een kopje thee of koffie en een korte evaluatie. De woorden die genoemd worden zijn: verrassend, vernieuwend, natuurlijk, eenvoudig, diepgaand, praktisch.

Na de lesdag ga ik nog even op de heide liggen. Ik voel me voldaan. De zon breekt kort door de wolken en tovert een glimlach om mijn mond. Ik ben elke lesdag weer dankbaar over de diepgang van de ontdekkingen van de studenten. Wat een rijkdom toch, om samen te kunnen werken met de natuur.